De laatste loodjes..

Vanuit een zonnig en warm Miami, een laatste berichtje voordat we het nieuwe jaar in gaan. Morgen ben ik officieel 4 maanden van huis en heb ik nog maar een kleine twee weken te gaan.. Vreemd, de tijd vliegt aan de ene kant, terwijl ik aan de andere kant voor mijn gevoel al vreselijk ingeburgerd ben..

Over het vliegen in de tijd gesproken. Over een paar uurtjes moeten we weer richting het vliegveld, om terug naar Chicago te gaan. Spannend, aangezien de reisblogverkiezing exact in mijn reis naar huis afloopt en ik door time zones vlieg, waardoor het bijhouden niet echt makkelijker wordt (zeker niet zonder internetverbinding).. De stand op dit moment:

1. 32,7% Life in the USA, het land van extremen
2. 29,6% Wereldrondreis.nl
3. 26,0% Wood & Tess On The Road

Extreem spannend dus, als je het mij vraagt. Moet er maar niet al te veel aan denken (makkelijker gezegd als gedaan), anders duren die uren wel heeeeel erg lang! Iedereen enorm bedankt voor de steun tot nu toe, en nog meer bedankjes voor de steun die wellicht nog komen gaat. Ik zal het waarschijnlijk nodig hebben, aan de krappe marge te zien.

Allez, voor nu.. iedereen een heerlijke jaarwisseling! Houd de handjes eraan en eet lekker een oliebol extra in mijn naam (die traditie mis ik dus wel). Bouw daarna een mooi feestje als superstart van 2009! Cheers!

Veel liefs,

Aman*

De strijd barst los!

Met nog 2 dagen te gaan is de strijd om de Nederlandse Reisblog van 2008 losgebarsten! Momenteel (per 29-12-2008) is de stand als volgt..

1. 30% Wood & Tess On The Road
2. 29% Life in the USA, het land van extremen
3. 27% Wereldrondreis.nl

Hele krappe race dus.. Dat de beste maarmoge winnen. Uiteraard hoop ik dat de mensen die mijn blog van de afgelopen maanden waarderen toch nog een laatste keer hun steun willen uiten. Dit kan door een smsje met de tekst wwp 4 te sturen naar 4888. Er rest mij niets anders dan iedereen die dit gedaan heeft of nog wil doen enorm te bedanken en 'rustig' af te wachten. Hopelijk kan ik in het vliegtuig richting Chicago misschien wel een vreugdedansje doen!

Een goed begin van 2009 is het halve werk! Vanuit Florida wens ik jullie dan alvast ook een heerlijke jaarwisseling en de allerbeste wensen voor 2009. Dat eenieder maar mag zien, beleven, meemakenen met namewaarderen wat hij wenst!

Meer informatie over de verkiezing: www.reisblogverkiezing.nl!

Sunny Christmas

Hi everyone,

Allereerst mijn excuses voor het lange uitblijven van nieuwe blogs. Hopelijk heeft iedereen fijne kerstdagen gehad en kijken jullie al weer uit naar het vieren van het nieuwe jaar! Ook ik heb inmiddels vakantie (en ook dit vliegt weer voorbij) en laptops op het strand zie je niet veel. Een nog vreemdere gewaarwording zijn de kerstdagen terwijl je voor even tussen de palmbomen, zee, zwembad en de rest van Marco Island rondslenterd. Een echt kerstgevoel is dan ook uitgebleven, hoewel het diner 's avonds mijn inziens erg lekker (laten we het over dekosten maar niet hebben) was..

Morgen staat er een daagje gek doen met een boot op het programma. Varen doen ze hier allemaal, aangezien dit eiland uit honderden waterwegen bestaat, met de prachtigste huizen en de heerlijke warmte. Met 25-30 graden hebben we niets, maar dan ook niets, te klagen. Genieten in het kwadraat, vergeleken met alle sneeuw die ze in ons vertrouwde Kenosha en omgeving tijdens onze dagen hier hebben geincasseerd.

Maandag is onze laatste dag hier en dinsdag zullen we naar Miami rijden. Door de Everglades, waar we hopelijk nog een mooie tocht kunnen maken. Krokodillen liggen hier overigens gewoon langs de snelweg (wat een beesten) en we hebben zelfs dolfijnen in de zee. Prachtig eiland dus, als je het mij vraagt.

Woensdag, voor jullie iets eerder voorbij natuurlijk ivm tijdsverschil, vliegen we terug en hopen we niet in het vliegtuig te zitten rond de jaarwisseling. Ow, ik heb overigens ook voor het eerst in mijn leven business/first class gevlogen op de heenweg. Hahaha, stoer kijken en breed zitten. Nogmaals thanks Andre.

Na het vieren van Oud en Nieuw (hopelijk) in Chicago en omstreken, heb ik nog maar 10 dagen.. En ook die lijken me nu al bijna voorbij te vliegen. Onbegrijpelijk, dat er inmiddels al 4 maanden op zitten. Niet meer aan denken en nog even genieten van het nu. Hoop dat jullie ook nog even goed genieten van 2008 en 2009 proberen NOG beter te maken!

Tot snel!

Aman*

PS: bedankt allemaal weer voor de steun in de reisblogverkiezing! Ik ben er nog lang niet (in dat opzicht duren de dagen LANG), dus ik kan nog even alle steun gebruiken, maar zonder jullie had ik het al niet eens zo ver gered! THANKS!

Happy birthday!

Allereerst:

Happy birthday to youuu..
Happy birthday to youuu..
Happy birthday dear Dahaaaad..
Happy birthday to YOUUUU!

Ja lieve mensen, mijn pap is vandaag jarig! Ik zal niet gaan slingeren met leeftijden aangezien ik weet dat 'ie dat vreselijk vindt, maar ik kan alleen maar hopen dat er nog heel veel jaartjes bij komen! Raar om een verjaardag nu niet mee te maken, en tegelijkertijd hier ook nog een dag van 'afscheid' te hebben.

Want het is zo ver, het Cordstrap-avontuur komt een beetje ten einde. Geen lange dagen meer op kantoor, volgende week op vakantie en dan nog maar een weekje hier voordat ik jullie allemaal weer zie. Uiteraard ook weer erg leuk, maar op dit moment overheerst het 'balen dat ik hier straks weg ben'-gevoel.. Het grappige is alleen dat alleen de die-hards dit 'vieren', hahahaha. Vanaf vannacht 12 tot op heden vindt namelijk een heerlijke sneeuwstorm plaats met als gevolg dat ik voor het eerst van mijn leven eens goede sneeuw zie. De grote wegen zijn redelijk begaanbaar, maar om alleen al van je pad af te komen, laat staan je wijk uit is een ramp. Vandaar dat bijna niemand op het werk is.. Heb ik weer!

Gelukkig zitten ze al weer een plannetje te beramen om nog wat met zijn allen te gaan doen, zodat ik zowieso nog van iedereen normaal afscheid kan nemen. Wel heb ik al cadeautjes en een lieve kaart ontvangen van iedereen. Super!

De tijd zal vliegen. Ik ga nu mijn laatste dag volmaken met mijn tweede project. Lekker chocolate chip cookies van Kate eten en alle sales reps uitzwaaien die weer terug naar huis gaan. Verder zal ik foto's in de map 'Winter in Kenosha' zetten om jullie een beeld te geven van de sneeuw!

Fijn weekend allemaal lieve mensen!

Aman*

Brrrrrrrrr..

Het is eeninternationale uitdrukking, wereldwijd hetzelfde, globaal bekend.. BRRRRRR. Het is koud in the Mid-West. Sinds enige weken is de temperatuur vreselijk aan het jojo-en geslagen. Door de ligging van Kenosha, met name langs Lake Michigan, is het hier een groot feest.

Wat houdt dat feest nu exact in?! Simpel gezegd.. It's COLD. De afgelopen dagen heb ik voor het eerst van mijn leven extremere kou meegemaakt dan de magere 'rond het nulpunt' in Nederland. Niets aan te doen, maar wij Nederlanders zijn grote aanstellers als het op sneeuw aankomt. Ook hier heb ik dat de eerste koude weken gemerkt, door continu voor de open haard te duiken (lees: er bijna in gaan zitten), uberdikke truien te dragen en de zolen van mijn snowboots (jaren in de kast gestaan en alleen voor wintersport gebruikt) bijna versleten.

Nu, een tijdje later, begin ik een echte Wisconsin girl te worden (en nee, nog steeds geen Miller Lite, vissen en jagen voor mij) en kan ik er steeds beter tegen. Zo draai ik mijn hand niet meer om voor temperaturen van -16 graden Celsius, vind ik rijden in de sneeuw geweldig (zolang er maar geen ijs aangevroren zit), kan mijn oom als beste slippen en is Aussie he-le-maal weg van de sneeuw waardoor het schoonmaken van de oprijlaan heeeeeul wat leuker wordt.

Stukje bij beetje ben ik beter geworden in het glibberen op bevroren gootjes, parkinglots en deurposten. Stukje bij beetje worden de truien weer wat afgewisseld met normalere kleren (die poolberen trend heb je na een tijdje ook wel weer gezien) en stiekem geniet ik van de mooie uitzichten en de sneeuwvlokken die je toegeworpen lijken te worden als je in de auto rijdt.

Echter blijft het koud. Daar is niets anders van te maken. Met weer een sneeuwstorm vandaag en donderdag kans op een foot snow (geloof mij, Nederland zou bijna zonder verlichting, voedsel en warmte van de aardbodem verdwijnen schreeuwend om internationale hulp, hahaha) trekken we de muts over ons hoofd, doen we onze handschoenen aan en zijn de snowboots toch wel iets fijner als de laarzen of de pumps om het kantoor binnen te slippen.

Over het kantoor binnenstormen gesproken.. Nog maar drie keer. Drie keer heb ik nog officieel de entree als stagaire van Cordstrap USA Inc. Maandag was er even een klein, groot momentje van realisatie, wat de waarheid even goed boven bracht. Straks is het niet meer lachen, stomme MSN berichtjes ontvangen, chocolade letters delen en meezingen met onze favoriete nummers. Geen geschuifel meer langs mijn bureau van die lieve Maureen met haar gezelligheid, geen geweldige droge humor van Margret, geen zachte (in geval van lichamelijk letsel zijn ze harder) vloeken meer van Kari, geen gekke bekken en slang praten meer met Kate (op kantoor dan), geen Servische verhalen meer horen van Dragana en geen shot pushing meer van Daina. Om over de rest nog maar te zwijgen.. In al die maanden heb je stiekem toch meer opgebouwd dan je denkt.

Gelukkig zal dit gemis al weer snel worden overlapt door het (hopelijk) opwarmen in Florida. Volgende week zitten we met zijn drietjes, Andre, Astrid en ik, in het 'laarsje' van Amerika.. Floriiiiidaaaaa (hoor die kerstbellen rinkelen onder een zonnetje gepaard met cocktails en een strand). Hier verblijven we in het huis van David, de man waar ik jullie al meerdere malen over verteld heb.

Over de family Barnes gesproken. Ik heb de inmiddels bekende tandenbleekset binnen. En ja hoor, ik heb het al drie dagen volgehouden. Om precies te zijn moet ik drie weken lang een uur per dag als een zombie met mijn doorzichtige tandenhoes met witte creme rondhobbelen. Ik heb vandaag voor het eerst redelijke verandering gezien. Geen zorgen, ik heb vooraf een foto gemaakt en zal dit ook na de eerste week doen. Als ik iets deel, doe ik het ook goed, of jullie het nu leuk vinden of niet, hahah! En nee, ik ga niet voor de zo-fake-van-bleek smile! No worries!

Well folks, ik ga er weer een einde aan breien en een lekker glas sap bietsen, het laatste nieuws kijken en wat wachten op Andre en Jan die op hun weg terug zijn vanaf het vliegveld (nadat Andre & Harald er vier uur over hebben gedaan om heen te komen..)

Heel veel liefs,

Aman*

PS: bedankt voor het vele stemmen op www.reisblogverkiezing.nl! Op dit moment sta ik op nummer twee met nog aardig wat procentjes achter stand, maar je weet maar nooit! Bedankt lieve mensen!

New York City!

Na een heerlijke week, was het ein-de-lijk tijd voor de stad die nooit slaapt, waarvan vele dingen op tv te zien zijn, waar de gebouwen de skyline bepalen en waar een financieel centrum van de wereld gevestigd is.. New York City!

Voordat ik begin, even een korte noot. Ik kan namelijk niet alle stappen en gebeurtenissen hier vermelden. Het was 'maar' een lang weekend, maar dat zal mij veel schrijftijd en jullie nog meer leestijd kosten! En aangezien ik het fijner vind als jullie mijn verhalen aflezen, een korte samenvatting van alles!

Uiteraard beginnen we bij het begin.. de heenvlucht! Na voor mijn doen dondersvroeg uit mijn bed te zijn gesukkeld (4.30am) de laatste dingetjes in mijn kleine koffertje (thanks mam&pap, het kerstcadeautje werkt perfect) geworpen, een klein ontbijtje naar binnen geschoven en een bammetje hagelslag voor onderweg gesmeerd. Op naar het vliegveld! (klein detail: in -11 graden Celsius) Auto geparkeerd, security wat werk verschaft, airplane in, tussenstop op Detroit, volgende vliegtuig. En daar was hij dan.. de skyline van New York City! Wowwwww.

Na de stad over te zijn gevlogen (we hadden geen wolken, dus prachtig uitzicht), kon ik natuurlijk niet meer wachten om dat alles eens van dichterbij te gaan onderzoeken. Moest nog even wachten (nee, niet op de koffers, handbagage mensen, alleen handbagage) want we moesten nog een 30 minuutjes rijden vanaf (1 van de 3 vliegvelden in de stad) LaGuardia naar ons hotel in de wijk Soho, te Manhattan.

Even een korte uitleg op dat gebied. New York City is verdeeld in de 5 zogenoemde boroughs: Manhattan, Brooklyn, Queens, Staten Island en The Bronx. Binnen deze vijf gedeeltes liggen weer wijkjes met aparte namen, zoals Soho, ChinaTown, Harlem, Hell's Kitchenen the Financial District.

Allez. Van het vliegveld naar het hotel. Koffertjes achtergelaten omdat onze kamer nog niet klaar waren en de stad in. Ogen uitkijken, foto's maken, genieten. Die vrijdag hebben we nog van alles gezien: van Wall Street en the New York Stock Exchange, tot the Statue of Liberty, , the Bronze Bull en the Empire State Building met prachtige uitzichten. Dat laatste was voor mij zeker even een belevenis, aangezien ik het geweldig vind om over een enorme stad uit te kijken en alle geluiden en bewegingen mee te krijgen. Het is waarschijnlijk niet over te brengen, en ik zou jullie allemaal het liefst op dat gebouw willen zetten om het zelf te beleven, maar geloof mij, het is alleen al geweldig om naar alle duizenden lichtjes te staren, een overzicht te krijgen van de stad en piepkleine gele taxi's heel wat verdiepingen lager hun levensgevaarlijke capriolen uit te zien halen.

Dat taxi-chauffeurs niet he-le-maal sporen hier in Amerika wisten jullie misschien wel, maar in NYC is het naar mijn inziens niet normaal. Je went er aan, dat is een ding wat zeker is, maar als je op een ritje terug kijkt, vraag je je toch zwaar af waarom er niet meer deuken in al die gekke gele dingen zit. Er zijn er duizenden, gevuld met chauffeurs van alle nationaliteiten behalve Amerikaans of Europees geloof ik. Ongeloofelijk.

Na onze vrijdag af te hebben gesloten in de McDonalds (er was niet veel anders op het gebied van eten open meer in onze buurt zo laat op de avond) en de hotelbar. Na aardig wat uurtjes op lekker naar bed onder het genot van een grote snurker (en ik snurk niet als ik wakker ben en er naar luister) en een warm dekbed.

De volgende dag was gevuld met vele dingen: van het Guggenheim museum en het enorme Central Park tot een Irish pub, Times Square en the Broadway Comedy club. Central Park is een wereld op zich binnen de stad. Fietspaden, onverharde weggetjes, bomen, grasvelden, eekhoorntjes, watertjes, meertjesen open lucht theaters maken dit gedeelte bijna de rest vergeten door de stilte en de rust. Als je bij de rand van het park komt en een ijsbaan met honderden mensen tegen het lijf loopt, herinner je je plots weer dat je je in een metropool bevindt. Magisch.

Times Square daarentegen is een grote bruisende plaats van mensen, mensen, mensen, ow en nog een paar taxi's. Boven dit schouwspel hangen tientallen flitsende, enorme, televisieschermen welke het laatste nieuws, reclames en andere gekheid weergeven. Deze worden vergezeld door nog grotere reclameborden (Target heeft zijn portemonnee aardig leeggegooid leek me zo), neon bedrijfsborden (ook daar hebben ze weer genoeg eettentjes) en niet te vergeten een politiestation precies op het puntje van samenkomst van de wegen. Een detail: ook dit politiebureau heefthun titel inNEON! Je gaat je er bijna politiemannen in YMCA pakkies bij denken..

Met als afsluiting de Broadway Comedy Club waar ik gelukkig wel een sappie kon nuttigen (terwijl ik toch echt gechecked was!) en we onze buikspieren weer wat hebben getraind (alle loopspieren waren al beurs van al het loopwerk die dag), wat laatste drankjes in de hotelbar en een grote duik in bed was ook dag twee weer om in een keertje knipperen met de ogen.

Ogen open, dag drie in aantocht. Subway in (gelukkig geen zwervers van ons af hoeven te slaan, maar het is wel even iets anders dan de metro in Rotterdam), subway overstappen en subway uit. Op naar Rockefeller Center. Hier konden we namelijk op het observation deck de stad met daglicht bekijken. In een lichte mist gehuld werd de city wakker. Het was op deze zondag zeker minder druk dan de zaterdag, maar stil is het nooit in de straten van New York.

Na de New YorkPublicLibrary van buiten te hebben bekeken (was nog niet open en het was veeeeulste koud om daarop te wachten) naar Grand Central Terminal gelopen. Dit was indrukwekkender dan ik had verwacht. Een ENORM gebouw. Statig, oud, maar prachtig, ook van binnen. Met een lichtshow ter ere van het kerstseizoen, de mensen die op weg waren naar hun trein of metro, de oude klok en de grote ramen een beeld uit vele films.

Deze films leken zich ook af te spelen op 5th avenue. Straat van de dure merken. Gucci, Armani, Cartier, Louis Vuitton, Abercombie & Fitch, Tommy Hilfiger, Rolex, ga maar door. Ik heb geen winkel van binnen gezien. a) ik ben en blijf een Nederlander en kan dingen veeeeul goedkoper ergens anders krijgen en b) het was 'packed' met mensen. Als er een rij voor de deur staat om alleen al binnen te komen, hoeft het van mij niet meer. Dus op shopping-gebied is het een goedkoop weekendje geweest voor ons, aangezien we niets anders dan een enkele horlogezaak zijn binnengeweest.

's Avonds hebben weverrukkelijk bij John's Pizza gegeten en realiseerde ik me dat het er toch echt al weer bijna opzat! Time flies when you're having fun.. Na maandagmorgen nog even door China Town en Little Italy te hebben gestruind, een warme pannini (sandwich) naar binnen te hebben gewerkt als brunch konden we onze laatste gele NYC taxi in met onze koffertjes. Op naar huis..

Met alleen wat vertraging op Detroit, hadden we weinig te klagen. In deze omgeving was het namelijk niet alleen erg koud, maar was er ook wat witte neerslag naar beneden gevallen. Na vier dagen cityhoppen was het ook weer fijn om thuis te zijn en in je eigen (tijdelijk eigen) bedje te slapen. Inmiddels zijn we al weer een dag werken verder en is het aftellen geblazen. Nog 8 daagjes werken en twee weekenden en we gaan naar het (hopelijk) warmere Florida. Bij terugkomst op 31 december vieren we Oud&Nieuw in Chicago of Naperville en dan is het nog maar 11 dagen..

Over een maandje is dit alles weer voorbij. Ruim vier maanden genieten. Voor nu doe ik dat nog even goed. Voor dan: prepareeeee!

Tot snel lieve mensen.

Liefs,

Aman*

PS: iets specifiekers weten over een ander iets in NYC.. Let me know!

Keep on smilin'!

Zojuist kom ik met het openen van mijn e-mail vele lieve berichtjes op Reismee enmailtjestegen. Mensen, allereerst superbedankt voor de steun en het smssen! Zonder jullie zou ik nu niet op NUMMER 1 staan! Wellicht is het maar voor een daagje (heb geen idee hoeveel stemmen een ieder heeft), maar ik vind het ge-wel-dig! Thanks!

Deze hele week is GAAF. Het sneeuwt zo ongeveer om de dag, vandaag schijnt het zonnetje er lekker bij, we vertrekken morgen naar New York City en ik kreeg gister plots weer een verrassing. Die verrassing wist ik al enigzins, maar dat het zo snel zou zijn had ik niet verwacht. Het is misschien heerlijk ON-Nederlands (niet te hard lachen daar) maar ik vind het prachtig. Je moet alles een keertje meegemaakt hebben!

Jullie zullen misschien David (de man in de Ferrari, zie foto's) inmiddels wel 'kennen'. David zijn vrouw, Francesca,is tandarts en heeft samen met haar zus haar praktijk in downtown Kenosha. Aangezien ik in de Corvette van Pete pasgeleden nogal scheen te glimlachen (I told you so, I just love fast cars!) viel David op dat ik het misschien wel leuk zou vinden om mijn tanden een tint lichter te hebben! Nu had ik daar al enige keren overnagedacht (niet dat ik er dood aan ga, maar je houdt altijd wensen), maar ik vond het altijd en te duur en wellicht gevaarlijk. Nooit gedaan dus (op whitening toothpaste na, maar dat helpt natuurlijk ook geen fluit, hahaha).

Tot ik enkele weken geleden de aanbieding van David & Francesca kreeg om mijn tanden te laten bleken.. Gekke wereld zo, dat mensen je plots een behandeling van 3 tot 500 dollar aanbieden! Ze leren hier in plaats van het Nederlandse'voor niets gaat de zon op' het woord 'Tinsafel' wat de zin 'There is no such thing as a free lunch' inhoudt. Blijkbaar hebben David & Francesca dit overgeslagen, want het is toch echt de waarheid.

Gisteren lag ik namelijk in de stoel bij Francesca! Even wat anders, na mijn hele leventje trouwe klant bij tandarts Tom te zijn geweest, opeens iemand anders met latex (met aardbeiensmaak! Hahaha) handschoenen in je mond te hebben gluren. En ja, ze is gewoon een tandarts. Al met al heb ik gisteren weer een aantal benauwde minuten meegemaakt (man, wat een herinneringen van die Mr. Booij-beugels kwamen er langs) toen ik moest happen in dat soort snel-drogende cement. Lekker, als die roze, smerige,dodelijke (als je het mij vraagt)pudding je keel in dreigt te lopen en het er met een spiegeltje uit wordt gevist terwijl daar toch echt ook nog je 'boksbal' (hoe heet dat ding in vredesnaam?) zit. Blegh. Maar wie mooi wil zijn moet er wat voor over hebben he! Hahahaha.

Na eerst een complete tanden-check te hebben gehad, tien minuten met van die cement-lepels in mijn snuit te hebben gezeten en slechts 1 kokhalsneiging te hebben gehad (die druppel ging me echt een beetje te ver!) werd ik weer schoongepoetst en hadden mijn tandentwee mooie malletjes gefabriceerd! Zo, ook weer gefixed en meegemaakt.

Eigenlijk vreselijk hilarisch, als je er zo overnadenkt, aangezien ik straks twee doorzichtige, plasticbitjes krijg waarin ik een soort creme zal moeten doen om zelf te bepalen hoe licht ik het wil hebben. Daar ben ik vreselijk blij om, aangezien ik niet graag als een reclame-zuil met lichtgevende tanden in de rondte loop. Het is natuurlijk weer uitermate hysterisch dat ik deze Amerikaanse levenslange souvenir tegen het lijf loop en als ik het uiteindelijkniets vindt (het is overigens niet schadelijk), krijgt hij zowieso een mooi plaatsje in mijn trofeeenkast (die dan nog wel even gemaakt moet worden).

Francesca belt me binnenkort als de malletjes klaar zijn zodat ik ze op kan halen en een specifieke uitleg krijg. Op dat moment geef ik jullie wel weer een update en zal ik ook wat charmante foto's van mijn nieuwe bleek-systeem sturen! Als ik wat met jullie deel, zal ik het nu goed doen ook. Gnagnagna.

Eerst gaan we morgen lekker naar NYC! Ik, betiteld als activiteitenplanner van de trip, heb mijn werk gedaan en voor iedere dag allerlei activiteiten op de agenda gezet. Ben benieuwd wat er van terecht komt, maar naar mijn zin hebben zal ik het zowieso wel. Zet me in een stoeltje op Times Square en ik ben tevree! (zo veeleisend ben ik toch niet, hahahaha)

We vliegen morgenochtend om 7am en komen dan om 11.55 am aan in NYC (La Guardia) met een tussenstop in Detroit. Na de vrijdag, zaterdag, zondag en maandagmorgen vlliegen we maandagmiddagweer terug, zodat we maandag om 5.30pm weer met beide voeten op Milwaukee Airport staan. Heel veel zin in, als nep-Japanner zijnde zullen jullie er na maandag vast wel weer wat van meekrijgen gok ik zo!

Voor nu ga ik er weer een einde aan breien. Blijf stemmen (ik lijk wel zo'n politicus, aaaaaah!), genieten, lachen, gieren en brullen, want het leven is te kort om achterom te kijken!

ENJOY!

Aman*

Finale!

Het is ongeloofelijk! UN-BE-LIE-VA-BLE!

Met dank aan jullie geweldige steun sta ik in de grote finale van de Nederlandse Reisblog verkiezing 2008! Sodemieters! Alleen dat geeft me al een enorme kick! Helemaal super!

BEDANKT LIEVE MENSEN!

Uiteraard wil ik nu eigenlijk ook wel weer een stapje verder. (Over altijd je grenzen blijven verleggen gesproken) Lees: ik heb nogmaals jullie steun nodig in deze volgende en laatste finaleronde t/m 31 december 2008.. Dit keer zit er voor jullie, de stemmers,zelfs een leuke prijs aan vast; een digitale camera!

Er zijn twee manieren om te stemmen.

1. Per sms.
   Stuur simpelweg de tekst 'wwp 4' naar 4888 (let op: dit kost 55 eurocent per berichtje! Echter is elk berichtje een kans op de camera.)
2. Online met je wereldwijzer.nl PREMIUM account
   Dit is alleen voor mensen met een premium account bij Wereldwijzer.nl. Dit geldt dus niet voor de algemene accounts die velen van jullie hebben, alleen voor de speciale accounts onder ons!

Ik ben hier nog steeds aan het bijkomen van de kick, maar dat is uiteraard alleen maar vreselijk positief (You've just made my day!)Hopelijk wordt het een eerlijke en gave eindstrijd en waarderen jullie mijn travelblog en alle informatie over dit gekke land die ik daarop probeer te verwerken, zodat ik deze blog volgend jaar in Afrika kan vervolgen!

Kijk voor alle informatie alsjeblieft op www.reisblogverkiezing.nl!